Lana Del Rey - Born To Die

James Blake - A Case Of You

Waar zijn die idealen?

Het is niet zo dat ik verandering ga brengen, maar goed, ik ga niet nutteloos liggen stinken in een tentje op het beursplein. Ik werk nog en probeer op deze wijze mijn eigen leven zo aangenaam mogelijk te maken en ja, dat gaat behoorlijk goed. Ik vraag me alleen af waar al die echte idealistische groepen zijn gebleven. Nee, geen occupiers! die in een tentje gaan zitten en zeggen dat ze het er niet mee eens zijn. Wat een waardeloze actie is/was dat zeg. De één krijgt inderdaad veel te hoge bonussen, maar om daar nou als werkloze over te gaan lopen zeiken, mwa... Vergelijkbaar zou zijn als ik begin te zeiken dat C. Ronaldo miljoenen op zijn bankrekening gejankt krijgt, terwijl ik nog netjes jaarlijks mijn contributie betaal bij de plaatselijke voetbalvereniging. Bij sommige mensen raak ik nu een gevoelige snaar als ik zeg dat het werkloze zijn, maar sorry, maar ik vind in mijn agenda geen gaatje om een maand lang in een tent te gaan liggen stinken, laat staan dat ik hier vrije dagen voor ga opnemen. Soms lees ik dingen over vroeger en waar die mensen voor streden en vraag ik mij af of dit er vandaag de dag niet meer bij is. Vroeger had je bijvoorbeeld krakers, die streden tegen de leegstand van huizen en het te kort op de woningmarkt. Die kraakte een woning en knapte deze vervolgens op. Vandaag de dag kan je een woning die bewoond is geweest door een groepje krakers net zo goed met de grond gelijk maken want de woningen lijken eerder bewoond door een stel neanderthalers die niet zo goed overweg konden met al die moderne apparatuur.
Zo had je vroeger ook de hippies die streden voor vrede, dit met een postzegeltje op de tong en een bloem in het haar. Ontbloten bovenlichamen, seks in het openbaar, dansen in de zon, heerlijk! Zij streden zonder geweld tegen al het geweld en dit deden zij met muziek, festivals en meerdere culturele activiteiten.
Zo kan ik iedere groep wel op gaan noemen die de vorige eeuw ontstaan is, maar dit kost mij te veel research en de boodschap is bij vele van deze groepen hetzelfde... verandering! Vaak ging iedere groep gepaard met een bepaalde muzieksoort en een bepaalde drugs. Zo had je eind jaren tachtig, begin jaren negentig de house-scene. Het klopte! Alle extravagante figuren die zichzelf hele avonden konden laten gaan en dit op een pilletje genaamd XTC. Iedereen hield van elkaar en alles en iedereen wilde hetzelfde, een fijne avond hebben die doorging tot in de vroege ochtend. Vandaag de dag loopt alles en iedereen dwars door elkaar. Hebben we alles wat we wilde bereikt, is de inspiratie op of moet er een nieuwe drugs op de markt komen die gepaard gaat met een geheel nieuwe muzieksoort of zijn we gewoon uitgeprobeerd en geëxperimenteerd. Vorige eeuw zijn zo'n beetje alle muzieksoorten die vandaag de dag populair zijn ontdekt en uitgevonden, daar teren we vandaag de dag nog steeds op.

Wat hebben we vandaag de dag voor stromingen? Zo had je, ik weet niet of ze er nog steeds zijn, ik kom namelijk niet op de plekken waar zij komen, maar goed, zo heb/had je de emo's... Geen idee waar die voor gingen, maar het leven had in ieder geval niet in petto wat ze er van gehoopt hadden. Om jezelf nou met een groepje vrienden ontzettend zielig te gaan vinden, lijkt mij vrij nutteloos. Ik ben geen psychiater, maar de hele dag denken dat het leven klote is, tja, daar word je nou eenmaal niet vrolijk van en daar wordt het leven niet aangenamer door. Zo heb je ook nog steeds de gabbers... Wekelijks in een recordtempo je eigen gebit erdoorheen knagen, waarvoor?, GEEN IDEE JONGUH, GEWOON HARD GAAN!

Ook nu wil ik niet weer alle groepen op gaan noemen, de boodschap en het idee zijn hetzelfde. Ik zeg niet dat ik de oplossing heb of weet, maar het lijkt of er vandaag de dag gewoon niet meer van die idealen zijn, zoals ze er vroeger waren...

Ik weet dat mijn standpunten zwart-witter zijn de old-school televisies, maar de boodschap is duidelijk.

Vriend en vijand

Hij bracht mij tranen en vreugde, liefde en verdriet. Hij liet mij vrijen en blauwtjes lopen. Met behulp van hem maakte ik vrienden en vijanden. Al meer dan 10 jaar staat hij voor mij klaar, mits het 4.00 uur is geweest. Hij bracht mij avonden met gelach en ochtenden met een dip. Moeders zouden zeggen dat wij een slechte invloed op elkaar zouden hebben. Hij geeft mij inspiratie, maar ook dagen van leegte. Op maandag haat ik je en op vrijdag ben je mijn beste vriend. Yes, ik vind dat ik vanavond wel een pilsje heb verdiend.

Stop met die Uggs dames, please?!

Uggs, toen ik ze voor het eerst zag dacht ik dat een dame eventjes op haar sloffen boodschappen ging doen. Niet veel later liep jong en oud erop. Ondertussen vind ik het een bewijs van een tekort aan smaak. Een bewijs van hoe makkelijk mensen te beïnvloeden zijn. Als genoeg mensen het maar beginnen te dragen, volgt de massa vanzelf. Als ik een dame op Uggs zie, haak ik af, nog geen eens zo zeer omdat zij Uggs draagt, maar meer om het feit dat zij hoogst waarschijnlijk geen sterke eigen mening of smaak heeft. Op een gegeven moment kwam het zelfs zover dat zelfs mannen ze gingen dragen... Misschien hadden die mannen wel een heel sterke eigen mening, anders zou ik echt niet weten waarom je ze als man zou gaan dragen. Als je vroeg waarom men ze droeg, kreeg je vaak als antwoord; "Ja, ze zitten zo lekker." Wat is dat nou voor argument. Ik ga toch godverdomme ook niet in mijn ochtendjas met pantoffels de straat op, omdat dat dat gewoon zo lekker zit. Ik vond mijn roze konijnenpak met carnaval ook best lekker zacht zitten, maar na die vier dagen vond ik het toch echt wel mooi geweest. Voor zover ik mij kan herinneren werden schoenen die leken op Uggs gedragen door Indianen. Niks tegen Indianen, altijd al fan geweest van Indianen, maar dat komt omdat die mensen er eigen meningen, ideeën en gewoontes op na hielden, dit in tegenstelling tot de mensen die Uggs dragen. Wie weet komt de peniskoker ook nog eens in... Je hele zaakje in een bamboostokkie proppen en maar pronken met je nieuwe bamboostok, vooral als die een stuk langer is dan die van je buurman. Nee dames, Uggs hebben niet mijn voorkeur, maar mijn kledingstijl en mijn mat in mijn nek zal jullie misschien ook niet allemaal goed bevallen. Dit was in ieder geval mijn mening over Uggs.

Ergernis is een vorm van vermaak

Ik kreeg eens commentaar dat ik te hard zeikte op alles. Ze werden er een beetje neerslachtig van. Ze snappen blijkbaar niet dat het voor mij puur vermaak is. Voor iedere florissante klapmongool die de revu passeert één of andere lullige bijnaam verzinnen, heerlijk. Het breidt je vocabulaire uit en hoogst waarschijnlijk zullen mensen ook wel een ongecontroleerde mening over mij hebben. Dus doe ik bij deze mee met de massa. Denk dus ook niet dat ik één of andere depressieve pessimist ben. Alles behalve dat. Ik probeer de boel van de zonnige kant te bekijken. Dit is mijn manier om een beetje stoom af te blazen. Zo heb je ook figuren die ieder weekend in een discotheek gaan staan met epilepsie opwekkende lampen, met een te ver uitgesneden V-hals, wachtend op een purno die ze wel kunnen hebben, om vervolgens even te laten zien wie dat zilverrug gorillatje is. Dan vind ik mijn manier toch een stuk positiever. Nee jongens, ik ben een echte optimist. Ik heb vanochtend zelfs mijn eerste potje patience gewonnen, dus dit moet wel een goede dag worden!

Test(ikels)

Dit is een test, een test om de wereld te laten weten dat ik er ben. Ik ben hier niet om mensen een mening op te dringen, ik ben hier enkel om de mensen te laten lachen of te irriteren.
Misschien ook wel alleen maar omdat ik hersenspinsels heb die ik kwijt wil, wat het ook is, deze blog is een feit.