Ergernis is een vorm van vermaak

Ik kreeg eens commentaar dat ik te hard zeikte op alles. Ze werden er een beetje neerslachtig van. Ze snappen blijkbaar niet dat het voor mij puur vermaak is. Voor iedere florissante klapmongool die de revu passeert één of andere lullige bijnaam verzinnen, heerlijk. Het breidt je vocabulaire uit en hoogst waarschijnlijk zullen mensen ook wel een ongecontroleerde mening over mij hebben. Dus doe ik bij deze mee met de massa. Denk dus ook niet dat ik één of andere depressieve pessimist ben. Alles behalve dat. Ik probeer de boel van de zonnige kant te bekijken. Dit is mijn manier om een beetje stoom af te blazen. Zo heb je ook figuren die ieder weekend in een discotheek gaan staan met epilepsie opwekkende lampen, met een te ver uitgesneden V-hals, wachtend op een purno die ze wel kunnen hebben, om vervolgens even te laten zien wie dat zilverrug gorillatje is. Dan vind ik mijn manier toch een stuk positiever. Nee jongens, ik ben een echte optimist. Ik heb vanochtend zelfs mijn eerste potje patience gewonnen, dus dit moet wel een goede dag worden!